38 jaar geleden stapte werfarbeider Erik bij ons binnen voor zijn eerste job. Een dag die hij zich nog van begin tot eind herinnert. Voordat hij ons binnen een paar jaar definitief uitzwaait, laten we hem voluit vertellen over het Driesen van gisteren en vandaag. Over het bouwen én het leven toen en nu.
“Mijn boterhammen nooit opgekregen”
Als geboren en getogen Peltenaar is Erik, zoals zovelen bij Driesen, een kind van de streek. “Ik maakte al van jongs af aan kennis met hun projecten. Ik herinner me vooral de bouw van de Sint-Mariaschool in Overpelt en de nieuwe sporthal in Neerpelt.”
“Toen ik als diener bij Driesen mocht beginnen, wist ik echt niet waar ik me aan moest verwachten. Op school leer je wel de ruime basis van het metselen, maar het is toch niks vergeleken met het echte werk.”
“Gelukkig werd ik al vanaf dag één heel goed opgevangen door toenmalig ploegbaas Louis, zijn rechterhand Tieu en collega-metselaar Jaak. Stuk voor stuk heel bekwame mensen. Ze namen mij echt op sleeptouw. Ze leerden me correct met de slijpschijf werken, stellingen en profielen neerzetten… Ik heb echt heel veel gehad aan die drie mannen.”
“En ook de sfeer zat er meteen goed in. Vanaf het moment dat we het busje richting de werf instapten, bleven we maar vertellen en lachen. Ik heb die dag zelfs mijn boterhammen niet allemaal kunnen opeten, zo’n buikpijn had ik van het lachen.”
“Een jonge gast mag zeker zijn gedacht komen zeggen”
Met zijn lange staat van dienst probeert Erik vandaag ook zelf nieuwkomers onder zijn vleugels te nemen. “Dat is wel belangrijk, vind ik. Toen ik bij Driesen begon, was ik bijna de enige jongeling in een groot team van ervaren mensen. Vandaag komt er veel sneller jong volk bij in het team.”
“Wat ik hen vooral probeer mee te geven? Blijf vooral jezelf, doe je niet anders voor dan je bent. Toon respect en leer zoveel mogelijk van andere mensen binnen je team. Dat geldt trouwens in beide richtingen. Als iemand met twee jaar ervaring zijn gedacht komt zeggen en wil tonen hoe ik mijn werk beter kan doen, dan sta ik daar helemaal voor open.”
“En toen dronk het nonneke gewoon uit de fles”
38 jaar opbouwen en doen opleven, daar hangen ongetwijfeld een aantal memorabele herinneringen aan vast. “De recente verbouwing van CC De Adelberg in Lommel is zeker blijven hangen. Een stevig project, met heel veel betonwerken, maar het totaalplaatje achteraf klopte helemaal.”
“En ook aan mijn allereerste werf hou ik niets dan goede herinneringen over. We mochten in Genk een rustoord bouwen op de site van de verpleegschool. Die was toen nog in handen van de nonnekes. Een fijn bouwproject met een heel warme ontvangst. We mochten ons ’s middags gewoon mee aan tafel zetten voor een soepje of yoghurtje.”
“Op een dag na het werk kwam één van de zusters zelfs langs met de borrelfles. Ze had alle glaasjes al aan ons uitgedeeld, dus vond ze er niet beter op om zelf rechtstreeks uit de fles te drinken. Echt meegemaakt (lacht)!”
“Op twee zaken zal ik altijd blijven hameren”
Omwille van rugproblemen moest Erik het een aantal jaren kalmer aan doen op de werf en kroop hij in de rol van kraanman. Ook daar kwam hij sterk uit de verf. “Pas op, allesbehalve een eenvoudige job. Het is echt een stiel om zo’n gevaarte in alle veiligheid te besturen, zelfs zonder de windstoten en de modder die er soms bij komen kijken. Ik ben heel blij dat ik die kans heb gekregen op een moment dat het fysiek wat minder ging.”
Vandaag duikt Erik zowat overal op de werf op om een handje toe te steken. “Bekisten, metselen, ijzervlechten, hier en daar nog wat kraanwerk… Als ze mijn ervaring nodig hebben, ben ik daar.”
“Mijn collega’s moeten het nog een kleine vier jaar met me volhouden, normaal gezien. Maar ik ben allesbehalve een moeilijke mens, denk ik (lacht). Al sta ik wel op twee dingen tijdens het werk. Veiligheid en proper materiaal. Hou je aan de veiligheidsvoorschriften, kuis je betonmolens uit, maak je schup en truweel proper, verzamel alle materialen op een ordelijke manier… Dat maakt het leven op de werf zoveel eenvoudiger.”
“Misschien word ik wel vrijwilliger”
Heeft Erik, met zijn welverdiend pensioen in het vooruitzicht, al concrete plannen? Een lange reis, de terrasjes opzoeken…? “Ik ben zeker geen grote reiziger en ver vooruit kijken in de tijd doe ik ook niet. Sowieso wat wandelen en fietsen. En misschien word ik wel vrijwilliger, in het rustoord bijvoorbeeld. Of bij Esperanza Pelt, waar ik al in mijn kindertijd in de tribunes stond. Ik laat het gewoon allemaal op me afkomen.”
Zin in een lange carrière vol straffe verhalen?
Mensen met een lange staat van dienst zoals Erik, ze vormen allesbehalve een uitzondering bij bouwbedrijf Driesen. De reden: we zetten bewust in op een uitdagende carrière, met veel kansen onderweg. Om nog beter te worden in jouw stiel of om nieuwe dingen te ontdekken en bij te leren.
